Lunch break again... and I can't stop myself from surfing the net.
Ito ang aking libangan habang nanginginain.
Nakikisilip sa blog ng ibang tao para magkaroon ng inspirasyon.
Naiinggit ako sa iba, kasi sigurado sila sa ginagawa nila. Ako...hanggang ngayon nag-iisip pa.
Nuong bata pa lang ako, gusto kong magsulat, mabigay ng feedback, pumunta sa kung saan-saan at isalaysay ito sa iba.
Madaldal ako, gusto kong ikwento lahat ng mga naranasan ko, natikman ko at napuntahan ko.
Kaya..anong klaseng blogger ako???
Sensya na walang focus.
Sa ngayon, ang magiging tema ko ay ang sarili ko.
Ang mga pangyayari sa buhay ko, ang mga napuntahan ko at ang mga natikman ko.
Sana may sense ako..... :'(
Miyerkules, Pebrero 20, 2013
Linggo, Pebrero 17, 2013
Mongolian Quick Stop
Bago kami nanood ng sine naisipan naming kumain muna ni Mama nung Sabado sa Festival Supermall.
Lagi kaming nadaan ni Mama sa Mongolian Quick Stop. Wala lang kaming lakas ng loob na sumubok kumain kasi...'di namin alam pa'no mamili ng mga ingredients (Hehehe!)
Natakot na kaming sumubok, nagka-phobia kami dahil sa Hong Kong Noodles.
Namilog ang mga mata namin kasi nakita namin puro gulay, 'di naman kami vegetarian pero more on gulay kami.
At dahil sa gusto talaga naming subukan at bilang preparation na rin sa aming bakasyon ngayong summer, kinalabit ko si kuya (I'm sorry I didn't get his name).
"Kuya, kapag po ba umorder kami nitong set meal kami po pipili ng mga ingredients?" ang tapang-tapangan kong tanong sa kanya.
"Ah hindi, iba po 'yung tinutukoy n'yo. Bakit hindi n'yo po i-try 'yung ganun Ma'am".
"Eh pa'no po 'yun kuya, 'di kami marunong..." wahahah!
"OK lang po ia-assist ko kayo, ako ang bahala, sabihin n'yo lang kung ayaw n'yo ng ilalagay ko at aalisin natin."
Nagkaron kame ng lakas ng loob. Geez! Jahe 'di ba?
Wala naman kaming nahindian ni Mama, lahat gusto namin, hehehe! Pero hindi n'ya nilagyan ng sili na OK sa amin.
Sweet and spicy 'yung sauce na pinalagay namin pero sabi namin 'wag masyadong maanghang.
At dumating na ang aming order...
Grabe...mouthwatering. At ang sarap ng amoy. Kitang-kita na maraming gulay.
At anong reaction ng aking mudra pagbaba ng aming order?
Hehehe! Ayan, lafang agad.
Masarap 'yung sauce, hindi masyadong maanghang, tama lang. Masarap 'yung pagkatamis at malasa din 'yung nilagay na mani.
Masarap lalo na puro gulay. Maraming sahog 'di ba?
Nang nangangalahati na ang aming foodie, pareho kami ng naging problema, "Kaya ko ba 'tong ubusin?"
Kalahati pa lang, dumighay na 'ko. At pareho kaming parang pinapawisan na 'di namin maintindihan,
na sensyales na busog na kami. Parang 'yung isang bowl eh para sa dalawang tao.
Isa ang naging reaksyon namin, ang humigop ng sabaw para mawala 'yung umay.
Isa din ang naging pakiramdam namin, parang nawala 'yung pagkabusog namin. Parang ready na ulit kame sa laban.
At nakakatawang kahit busog na ang tyan ko pero 'yung bibig ko gusto pa ding kumain.
Kaya talagang nasimot ko lahat ng nasa bowl ko ;)
'Di naman masyadong matakaw 'di ba?
Nakaugalian ko ng 'wag uminom habang kumakain lalo na gusto kong maraming makain. Nabubusog kasi kaagad kapag uminom. Kaya matapos kong kumain naisip kong baka bumigay na 'yung tyan ko kapag uminom ako.
Pero ng uminom na ako ng order naming iced tea, parang bumaba lahat ng kinain ko.
Parang kakaiba din 'yung lasa ng tea na ginamit. Sabi ni Mama baka daw hindi 'yung tinitimplang juice drink 'yung kundi totoong tsaa. Masarap 'yung iced tea nila, kaya tama pala na 'di kami nag-softdrinks.
Magandang service galing kay kuya, masarap na pagkain, maraming gulay, nakakabusog, masarap na inumin, ano pa nga ba ang masasabi ko?
Kuya.....babalik kami dito....!
Buti na lang sinubukan namin, kundi hindi namin malalaman na ang P155 pala ay pwede ng pang-dalawang tao.
Lagi kaming nadaan ni Mama sa Mongolian Quick Stop. Wala lang kaming lakas ng loob na sumubok kumain kasi...'di namin alam pa'no mamili ng mga ingredients (Hehehe!)
Natakot na kaming sumubok, nagka-phobia kami dahil sa Hong Kong Noodles.
Namilog ang mga mata namin kasi nakita namin puro gulay, 'di naman kami vegetarian pero more on gulay kami.
At dahil sa gusto talaga naming subukan at bilang preparation na rin sa aming bakasyon ngayong summer, kinalabit ko si kuya (I'm sorry I didn't get his name).
"Kuya, kapag po ba umorder kami nitong set meal kami po pipili ng mga ingredients?" ang tapang-tapangan kong tanong sa kanya.
"Ah hindi, iba po 'yung tinutukoy n'yo. Bakit hindi n'yo po i-try 'yung ganun Ma'am".
"Eh pa'no po 'yun kuya, 'di kami marunong..." wahahah!
"OK lang po ia-assist ko kayo, ako ang bahala, sabihin n'yo lang kung ayaw n'yo ng ilalagay ko at aalisin natin."
Nagkaron kame ng lakas ng loob. Geez! Jahe 'di ba?
Wala naman kaming nahindian ni Mama, lahat gusto namin, hehehe! Pero hindi n'ya nilagyan ng sili na OK sa amin.
Sweet and spicy 'yung sauce na pinalagay namin pero sabi namin 'wag masyadong maanghang.
At dumating na ang aming order...
Grabe...mouthwatering. At ang sarap ng amoy. Kitang-kita na maraming gulay.
At anong reaction ng aking mudra pagbaba ng aming order?
Hehehe! Ayan, lafang agad.
Masarap 'yung sauce, hindi masyadong maanghang, tama lang. Masarap 'yung pagkatamis at malasa din 'yung nilagay na mani.
Masarap lalo na puro gulay. Maraming sahog 'di ba?
Nang nangangalahati na ang aming foodie, pareho kami ng naging problema, "Kaya ko ba 'tong ubusin?"
Kalahati pa lang, dumighay na 'ko. At pareho kaming parang pinapawisan na 'di namin maintindihan,
na sensyales na busog na kami. Parang 'yung isang bowl eh para sa dalawang tao.
Isa ang naging reaksyon namin, ang humigop ng sabaw para mawala 'yung umay.
Isa din ang naging pakiramdam namin, parang nawala 'yung pagkabusog namin. Parang ready na ulit kame sa laban.
At nakakatawang kahit busog na ang tyan ko pero 'yung bibig ko gusto pa ding kumain.
Kaya talagang nasimot ko lahat ng nasa bowl ko ;)
'Di naman masyadong matakaw 'di ba?
Nakaugalian ko ng 'wag uminom habang kumakain lalo na gusto kong maraming makain. Nabubusog kasi kaagad kapag uminom. Kaya matapos kong kumain naisip kong baka bumigay na 'yung tyan ko kapag uminom ako.
Pero ng uminom na ako ng order naming iced tea, parang bumaba lahat ng kinain ko.
Parang kakaiba din 'yung lasa ng tea na ginamit. Sabi ni Mama baka daw hindi 'yung tinitimplang juice drink 'yung kundi totoong tsaa. Masarap 'yung iced tea nila, kaya tama pala na 'di kami nag-softdrinks.
Magandang service galing kay kuya, masarap na pagkain, maraming gulay, nakakabusog, masarap na inumin, ano pa nga ba ang masasabi ko?
Kuya.....babalik kami dito....!
Buti na lang sinubukan namin, kundi hindi namin malalaman na ang P155 pala ay pwede ng pang-dalawang tao.
Movie: Warm Bodies
Naisipan na naman naming ng aking mudra/bestfriend na mag-malling at manuod ng sine nung Sabado.
At ang super inaabangan kong pelikula ay napanuod ko na...Warm Bodies.
Isa s'yang zombie na nag-iisip, nagtatanong kung sino s'ya ano sila dati, bakit sila nandon, anong hinihintay nila.
S'ya ang zombie na nakikipagkaibigan. At ang pangalan ng bestfriend n'ya ay si Marcus (nalaman namin ang pangalan bago matapos ang pelikula). It's kinda funny how they communicate. Umuungol lang sila at 'yun na, nagkakaintindihan na sila.
Ang istorya nila ng bidang babae, na si Julie, ng lumabas sila ng airport para humanap ng makakain at dun nagkatagpo ang kanilang mga landas.
Hindi s'ya ang tipo na kumakain ng basta-basta, ang kinakain n'ya ay ang utak. Kapag kinakain n'ya ang utak nakikita n'ya ang laman ng isip ng biktima. Na nagkataon naman na ang boyfriend ni Julie ang nakuhanan n'ya ng utak.
Ang suma, hindi n'ya kinain si Julie, iniligtas at isinama n'ya sa airport si Julie.
Gumawa ng excuses para lang mag-stay ang babae.
Ilang beses s'yang tinakasan ni Julie pero lagi n'yang inililigtas tuwing nasa panganib na mabiktima ng kapwa n'ya mga zombie.
Isang araw na nag-road trip sila matapos na magkaroon ng iringan sa mga zombie dahil ayaw n'yang kainin si Julie at pumunta sa dating bahay nila Julie, nakatulog s'ya. Isang bagay na 'di katangian ng isang zombie, ang managinip.
'Pag gising n'ya wala na si Julie.
He went back to the airport sad looking... Gusto ko s'yang i-hug at i-comfort sa scene na 'to.
Nakasalubong n'ya ang mga friends n'yang zombie na tulad n'ya ay nagkaroon ng pintig ang puso ng makitang magkahawak sila. 'Di sila tulad ng mga bonnies (sana nakuha ko ng tama). Nagkaisa silang puntahan si Julie at tulungan si "R" (pangalang bigay ni Julie dahil 'di n'ya maalala ang pangalan n'ya) na makasama si Julie at upang matulungan silang maging tao ulit.
Nagkaroon ng aksyon, barilan at syempre umaatikabong habulan tao laban sa mga zombie, zombie laban sa mga bonnies. Tinulungan ng mga zombie ang mga tao na labanan ang mga zombie. Isang paraan na rin para mapatunayang nagbabago na ang mga zombie at may pag-asang maging tao ulit.
Pinakagusto kong tagpo ay ng wala na silang magagawa kundi ang tumalon mula sa tuktok ng baseball field para 'di makain ng mga bonnies. 'Yung scene na maganda ang sikat ng araw sa labas, as in blue sky, tapos tumalon sila na si "R" ang nasa ilalim at pinaibabaw n'ya si Julie para 'di masaktan. Bumulusok sila pababa sa man-made pond sa baba.
Sabay dating naman ng tatay ni Julie kasama ang mga sundalo, pinilit n'yang muling ipaalam na nagbabago na ang mga zombie pero 'di nakinig at ng makita nilang dumugo ang dibdib ni "R" mula sa tama ng baril dun lang sila nakumbinsi.
Muling nagkasama ang mga zombie at ang tao, at tinulungan at tinuruan na muling maging tao. Dahil sa wala ng makain ang mga bonnies, nalipol ang mga ito.
Si "R" hindi na n'ya inalala pa kung sino ang dating s'ya at pinili na lamang ang pangalan bigay ni Julie sa kanya.
Ang pinaka-kakilig na mga linya ni "R" ay:
1. Keep you safe
2. We stick together no matter what, promise.
Gooooooshh....! Super Kilig ako...!
Hanggang pag-uwi ng bahay 'di naalis ang smile ko, lalo na 'pag naalala ang mga tagpong napanuod ko.
Ang nakaka-inlove sa zombie na ito ay ang mga sumusunod:
1. Handa s'yang magbago for the better para sa kanila
2. Handa s'yang ipagtanggol si Julie
3. Handa s'yang humarap sa tatay ni Julie kahit na sagana ito sa armas
4. Lagi niyang iniisip ang kaligtasan ni Julie
5. Matangakad s'ya ;)
6. Hot na zombie ;)
Love ko na s'ya.... Gusto ko ng isang "R" ;)
At ang super inaabangan kong pelikula ay napanuod ko na...Warm Bodies.
Isa s'yang zombie na nag-iisip, nagtatanong kung sino s'ya ano sila dati, bakit sila nandon, anong hinihintay nila.
S'ya ang zombie na nakikipagkaibigan. At ang pangalan ng bestfriend n'ya ay si Marcus (nalaman namin ang pangalan bago matapos ang pelikula). It's kinda funny how they communicate. Umuungol lang sila at 'yun na, nagkakaintindihan na sila.
Ang istorya nila ng bidang babae, na si Julie, ng lumabas sila ng airport para humanap ng makakain at dun nagkatagpo ang kanilang mga landas.
Hindi s'ya ang tipo na kumakain ng basta-basta, ang kinakain n'ya ay ang utak. Kapag kinakain n'ya ang utak nakikita n'ya ang laman ng isip ng biktima. Na nagkataon naman na ang boyfriend ni Julie ang nakuhanan n'ya ng utak.
Ang suma, hindi n'ya kinain si Julie, iniligtas at isinama n'ya sa airport si Julie.
Gumawa ng excuses para lang mag-stay ang babae.
Ilang beses s'yang tinakasan ni Julie pero lagi n'yang inililigtas tuwing nasa panganib na mabiktima ng kapwa n'ya mga zombie.
Isang araw na nag-road trip sila matapos na magkaroon ng iringan sa mga zombie dahil ayaw n'yang kainin si Julie at pumunta sa dating bahay nila Julie, nakatulog s'ya. Isang bagay na 'di katangian ng isang zombie, ang managinip.
'Pag gising n'ya wala na si Julie.
Nakasalubong n'ya ang mga friends n'yang zombie na tulad n'ya ay nagkaroon ng pintig ang puso ng makitang magkahawak sila. 'Di sila tulad ng mga bonnies (sana nakuha ko ng tama). Nagkaisa silang puntahan si Julie at tulungan si "R" (pangalang bigay ni Julie dahil 'di n'ya maalala ang pangalan n'ya) na makasama si Julie at upang matulungan silang maging tao ulit.
Nagkaroon ng aksyon, barilan at syempre umaatikabong habulan tao laban sa mga zombie, zombie laban sa mga bonnies. Tinulungan ng mga zombie ang mga tao na labanan ang mga zombie. Isang paraan na rin para mapatunayang nagbabago na ang mga zombie at may pag-asang maging tao ulit.
Pinakagusto kong tagpo ay ng wala na silang magagawa kundi ang tumalon mula sa tuktok ng baseball field para 'di makain ng mga bonnies. 'Yung scene na maganda ang sikat ng araw sa labas, as in blue sky, tapos tumalon sila na si "R" ang nasa ilalim at pinaibabaw n'ya si Julie para 'di masaktan. Bumulusok sila pababa sa man-made pond sa baba.
Sabay dating naman ng tatay ni Julie kasama ang mga sundalo, pinilit n'yang muling ipaalam na nagbabago na ang mga zombie pero 'di nakinig at ng makita nilang dumugo ang dibdib ni "R" mula sa tama ng baril dun lang sila nakumbinsi.
Muling nagkasama ang mga zombie at ang tao, at tinulungan at tinuruan na muling maging tao. Dahil sa wala ng makain ang mga bonnies, nalipol ang mga ito.
Si "R" hindi na n'ya inalala pa kung sino ang dating s'ya at pinili na lamang ang pangalan bigay ni Julie sa kanya.
Ang pinaka-kakilig na mga linya ni "R" ay:
1. Keep you safe
2. We stick together no matter what, promise.
Gooooooshh....! Super Kilig ako...!
Hanggang pag-uwi ng bahay 'di naalis ang smile ko, lalo na 'pag naalala ang mga tagpong napanuod ko.
Ang nakaka-inlove sa zombie na ito ay ang mga sumusunod:
1. Handa s'yang magbago for the better para sa kanila
2. Handa s'yang ipagtanggol si Julie
3. Handa s'yang humarap sa tatay ni Julie kahit na sagana ito sa armas
4. Lagi niyang iniisip ang kaligtasan ni Julie
5. Matangakad s'ya ;)
6. Hot na zombie ;)
Love ko na s'ya.... Gusto ko ng isang "R" ;)
Linggo, Pebrero 10, 2013
Status: Single
Napanuod ko ang replay ng "Status: Single" sa Channel 11 kahapon.
Natawa 'ko ng maalala kong ipinagdamot ng kapatid kong bunso na mapanuod ko 'to.
The reason? He don't want me to be inspired by the single ladies out there to be single...forever!
I find it funny and I was touched at the same time.
He said he don't want me to be lonely and grow old alone ;)
Naalala ko ang interview kay Ms. Liza (nalimutan ko ang apelyido), ang sabi n'ya "It's better to be single forever, than to marry someone who will make you miserable" (hope I got that correct).
May point 'di ba?
Sabi nila, main reason bakit dumadami na ang mga single ladies out there kahit na masasabing medyo huli na sila sa byahe eh dahil sa matagumpay na sila sa kanilang mga karera.
Sabi ng isang nakapanayam, ang isang babaeng walang asawa eh nalulungkot lang dahil sa hindi pa nila nae-enjoy ang buhay nila. Like, they didn't live their life to the fullest and didn't experience those beautiful things life has to offer.
Kitang-kita ko ang punto n'ya. ;)
Sabi ng mga dalubhasa, maraming mga babae sa ngayon lalo na ang mga matagumpay na sa buhay eh naniniwalang 'di na nila kailangan ng lalake sa buhay dahil kaya naman nilang mabuhay ng wala ang mga ito.
Pero nananatili pa rin ang pangangailan ng isang anak na magbibigay ng saya at inspirasyon sa kanila.
Batay naman sa istatistika, iba ang saya ng isang babaeng single at isang babaeng may sarili ng pamilya.
Pareho man silang masaya pero iba ang fulfillment ng isang babaeng may asawa at anak.
Ang lahat ng babaeng nakapanayam eh pinili nila ang maging single, pero... umaasam na makita ng lalakeng makakasama nila sa habambuhay.
Hmmmm...ano sa palagay n'yo?
To be single or not to be single? ;)
Yours,
Poclay
Natawa 'ko ng maalala kong ipinagdamot ng kapatid kong bunso na mapanuod ko 'to.
The reason? He don't want me to be inspired by the single ladies out there to be single...forever!
I find it funny and I was touched at the same time.
He said he don't want me to be lonely and grow old alone ;)
Naalala ko ang interview kay Ms. Liza (nalimutan ko ang apelyido), ang sabi n'ya "It's better to be single forever, than to marry someone who will make you miserable" (hope I got that correct).
May point 'di ba?
Sabi nila, main reason bakit dumadami na ang mga single ladies out there kahit na masasabing medyo huli na sila sa byahe eh dahil sa matagumpay na sila sa kanilang mga karera.
Sabi ng isang nakapanayam, ang isang babaeng walang asawa eh nalulungkot lang dahil sa hindi pa nila nae-enjoy ang buhay nila. Like, they didn't live their life to the fullest and didn't experience those beautiful things life has to offer.
Kitang-kita ko ang punto n'ya. ;)
Sabi ng mga dalubhasa, maraming mga babae sa ngayon lalo na ang mga matagumpay na sa buhay eh naniniwalang 'di na nila kailangan ng lalake sa buhay dahil kaya naman nilang mabuhay ng wala ang mga ito.
Pero nananatili pa rin ang pangangailan ng isang anak na magbibigay ng saya at inspirasyon sa kanila.
Batay naman sa istatistika, iba ang saya ng isang babaeng single at isang babaeng may sarili ng pamilya.
Pareho man silang masaya pero iba ang fulfillment ng isang babaeng may asawa at anak.
Ang lahat ng babaeng nakapanayam eh pinili nila ang maging single, pero... umaasam na makita ng lalakeng makakasama nila sa habambuhay.
Hmmmm...ano sa palagay n'yo?
To be single or not to be single? ;)
Yours,
Poclay
Huwebes, Pebrero 7, 2013
Pagbabago, Panimula
Dati, gusto kong maging manunulat o kaya ay reporter. Hindi ko natupad dahil sa pagsunod sa kagustuhan ng aking tatay na kumuha ng Degree sa Computer Science.
May mga nagawa na kong blog dati, pero hanggang umpisa lang.
Madali akong naapektuhan ng mga bagay-bagay kaya madalas na mawalan ako ng ganang sumulat.
Hindi ko napagyaman ang mga dati ay alam kong talentong meron ako.
Nawala ang pagiging palabiro at palatawa ko simula ng maharap na ko sa tunay na buhay, na nagsimula ng magkaron ako ng trabaho.
Masyado akong seryoso sa sinasabi niyang OBLIGASYON ko bilang anak, kaya ang buhay ko ay nawalang kulay.
Matapos ang ilang taong pagiging BORING at kimi, naisip kong bakit ko sinasayang ang buhay ko sa pagiging seryoso at walang buhay?
Bakit kailangan ma-pressure ako ng mga tao sa paligid ko kung pwede naman akong maging masaya?
Kailangan kong maging masaya at may buhay sa gitna mga suliranin sa buhay.
'Di lang naman ako ang namomroblema 'di ba? Kaya kahit gaano kabigat at kahirap at kasakit ang mga nangyayari, GO! GO! GO! ;
I've started to think about it before 2012 ends.
Kaya sinalubong ko ang 2013 ng hindi tradisyunal at nagpaalam sa 2012 ng masaya ng bonggang-bongga!
Kasama ko sa masayang gabi hanggang umagang iyon sa piling ng pinakaimportanteng babae sa buhay ko, si Mama.
Gusto kong ilathala lahat ng mga pagbabagong nangyayari sa buhay ng isang dating BORING na matandang dalaga ;)
May mga nagawa na kong blog dati, pero hanggang umpisa lang.
Madali akong naapektuhan ng mga bagay-bagay kaya madalas na mawalan ako ng ganang sumulat.
Hindi ko napagyaman ang mga dati ay alam kong talentong meron ako.
Nawala ang pagiging palabiro at palatawa ko simula ng maharap na ko sa tunay na buhay, na nagsimula ng magkaron ako ng trabaho.
Masyado akong seryoso sa sinasabi niyang OBLIGASYON ko bilang anak, kaya ang buhay ko ay nawalang kulay.
Matapos ang ilang taong pagiging BORING at kimi, naisip kong bakit ko sinasayang ang buhay ko sa pagiging seryoso at walang buhay?
Bakit kailangan ma-pressure ako ng mga tao sa paligid ko kung pwede naman akong maging masaya?
Kailangan kong maging masaya at may buhay sa gitna mga suliranin sa buhay.
'Di lang naman ako ang namomroblema 'di ba? Kaya kahit gaano kabigat at kahirap at kasakit ang mga nangyayari, GO! GO! GO! ;
I've started to think about it before 2012 ends.
Kaya sinalubong ko ang 2013 ng hindi tradisyunal at nagpaalam sa 2012 ng masaya ng bonggang-bongga!
Kasama ko sa masayang gabi hanggang umagang iyon sa piling ng pinakaimportanteng babae sa buhay ko, si Mama.
Gusto kong ilathala lahat ng mga pagbabagong nangyayari sa buhay ng isang dating BORING na matandang dalaga ;)
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)